Het zijn niet de vogels die van oost naar west vliegen, zoals in het vrij bekende lied, maar een groot aantal mensen buiten de EU volgt dezelfde route. Er staat ook geen muur tussen en sinds kort worden grenzen niet meer gecontroleerd zoals voorheen. De Schengen-zone is recentelijk uitgebreid. 24 EU-lidstaten kennen geen binnengrenzen meer.
Niet alle 27? Nee. Engeland wil niet meedoen, en Roemenië en Bulgarije mogen nog niet meedoen. Engeland heeft de grenscontrole zelfs verscherpt op voorhand van de uitbreiding. Het is niet gastvrij, misschien, maar ook niet geheel onbegrijpelijk. Wat moet een land beginnen met de stroom van migratie uit dictatuur Wit-Rusland en probleemgebied Tsjetsjenië?
Ook mensen uit de Oekraïne komen deze kant op. Eenmaal binnen in fort Europa kunnen ze vrij onbelemmerd reizen door de Unie. Deze mensen spreken de taal van het land niet, hebben geen huis, geen geld en honger. De Schengen-zone is een historische ontwikkeling, maar de praktijksituatie is weer eens voer voor sceptici.
Historische ontwikkelingen hebben dan ook tijd nodig. De geschiedenis, dat duurt wel even. Het uitbreidingsbeleid van de Europese Unie wordt al jaren gekenmerkt door grootse idealen en doorgeduwd vanuit de angst voor het vergrijzende Europa. De benen van het Europees bestuur moeten terug op grond en diep in de modder. Hoog in een kantoorgebouw is het moeilijk te zien wat er gebeurt in de straat waar de illegale migratie een gezicht krijgt. Een pas op de plaats is welkom.
Lees ook:Einde van IJzeren Gordijn
Lees ook:Vissen tegen de stroom in
Lees ook:EU moet gemeenten steunen in migratiebeleid
Lees ook:EU in crisistijd
Lees ook:Gezelligheid kent geen tijd: House uit Bulgarije
Deze ontwikkeling is inherent aan de uitbreiding van Europa. Totaal geen reden voor paniek of angst. Alles is beter dan een interent Europa. Een Europa dat niet in beweging is.