In de internationale politieke arena presenteert 
de EU zich graag als een voorbeeld voor de rest van de wereld als het gaat om mensenrechten en harmonieus samenleven. Europa heeft geleerd van haar verleden en is anno 2009 een plek waar iedere persoon gelijk is voor de wet en zijn stem mag laten horen. Een nobele boodschap die Europa bij herhaling uitspreekt tegen autoritaire regimes.
Om de verheven idealen enige politieke Schwung te geven, heeft de Voorzitter van de Europese Commissie – Jose Manuel Barroso met een handjevol Europarlementariërs iets uit de hoge hoed getoverd: in een volgende Europese Commissie krijgt een commissaris de portefeuille voor fundamentele rechten en burgerlijke vrijheden. De Chinezen en de Russen loopt het zweet al in de schoenen, bij de gedachte ooit een berisping te krijgen van deze toekomstige commissaris.
Categorie: "Algemeen"
Een ondemocratische EU misschien nog niet zo slecht
Fareed Zakaria
De discussie over de Europa gaat vaak over de democratische legitimiteit of beter gezegd het ontbreken daarvan. De gerenommeerde Amerikaanse politiek commentator Fareed Zakaria schreef in 2003 The Future of Freedom: Illiberal Democracy at Home and Abroad. In dit werk beschrijft Zakaria de staat van de democratie in de wereld. Kern van zijn betoog is dat democratisering in de Westerse wereld niet het verwachte heil heeft gebracht.
Zakaria wijdt ook een paar alinea’s aan de Europese unie. Gemakshalve ruk ik hier een paar van zijn zinnen uit hun verband.
Er worden in Europa veel jammerklachten aangeheven over het ondemocratische karakter van de Euopese Unie, die vaak wordt zwartgemaakt als het ultieme voorbeeld van ondemocratische politiek. Maar de onaangename werkelijkheid is dat de EU nu juist zo effectief is geweest omdat hij tegen politieke druk is afgeschermd. (…) Instellingen als de EU, die vaak worden veroordeeld als almachtig en afstandelijk, zijn dat in feite geen van beide. Ten eerste worden de bevoegdheden van de EU schromelijk overschat. (…)De Europese Unie moet niet worden opgevat als een superstaat, maar als een internationale organisatie. Net als de meeste soortgelijke lichamen weerspiegelt de EU de wensen van zijn lidstaten.
De Muur staat nog
Op 9 november 1989 viel de Berlijnse Muur, het symbool van 40 jaar Europese deling. Ten oosten van het Ijzeren Gordijn werden communistische dictaturen in mum van tijd verdreven door democratisch gekozen regeringen. In alle euforie leek de uitbreiding van de EU in oostelijke richting een onafwendbare stap in het historisch proces van Europese integratie. Het beton en ijzer verdwenen, maar in de hoofden van de Europeanen is de Muur blijven
staan.
De desintegratie van het communistische blok bracht een kortstondige golf van euforie in Europa.Van nu af aan zou het hele continent profijt hebben van de superieure democratische waarden en de zegeningen van het kapitalistische systeem, zo meenden vele regeringsleiders Na de uitbreidingsrondes in 2004 – door sommigen ook wel de Big Bang genoemd – en 2007 lijkt de democratie in de nieuwe lidstaten niet meer weg te denken. Deze mate van vrede, welvaart en stabiliteit heeft het Avondland nooit gekend.
Maar ook internationale verdragen, economische voorspoed en politieke integratie kunnen onderling wantrouwen niet wegnemen. Door de Koude Oorlog hebben beide delen van Europa een gescheiden historische ontwikkeling gekend. Dit heeft diepe sporen achtergelaten in de huidige verstandhouding. De onderdrukte Oost-Europese volkeren voelden zich tijdens de Koude Oorlog in de steek gelaten door hun West-Europese tegenhangers. Morele steun kregen zij vooral van de Amerikanen. Al ging die meestal niet verder dan een hart onder de riem van Radio Free Europe.
De basisgedachte van de Europese Unie is rationeel: economische vervlechting en politieke samenwerking bevordert de stabiliteit en welvaart. Europa blijft echter een lappendeken van nationale staten. De natiestaat is echter geen rationele, maar een sentimentele constructie. Oud zeer blijft de onderling verhoudingen verstoren. Het beruchtste historische voorbeeld van de West-Europese houding tegenover haar Slavische ‘broeders’ is nog altijd de Appeasement van Frankrijk en Engeland tegenover Hitler in 1938. De Britten en Fransen meenden door opoffering van de Tsjechen de machtshonger van Hitler te kunnen stillen. Een fatale misrekening, zo zou later blijken. Maar ook de Hongaarse Opstand van 1956 en de Praagse Lente van 1968 leven voort in het collectieve geheugen van de Oost-Europeanen.
Oost-Europeanen hebben geen hoge pet op van de morele kwaliteiten van de landen en mensen in West-Europa: ze zijn arrogant, paternalistisch en bedrijven een cynische machtspolitiek ten einde de Oost-Europese staten duurzaam te verzwakken. Dit beeld bestaat nog altijd bij veel Oost-Europeanen. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie hebben de veel van de voormalige Sovjet-satellieten zo’n 15 jaar moeten wachten alvorens toe te mogen treden tot de EU. Die lange wachttijd heeft veel kwaad bloed gezet bij de nieuwe EU-landen, die meenden aan het lijntje te worden gehouden door de West-Europese regeringen.
Andersom zijn West-Europeanen ook heel expliciet over hun wantrouwen, zo ook in Nederland. Zowel aan de linker- als rechterzijde is de heersende opvatting dat Roemenië en Bulgarije in 2007 niet klaar waren voor toetreding. Angst voor een toestroom van Poolse arbeiders leeft onder brede lagen van de bevolking. Veel politieke bewegingen kiezen voor een tactiek van terugtrekken achter de dijken en afschermen van nationale ‘belangen’ als identiteit en culturele waarden.
Wantrouwen tussen nationaliteiten en bevolkingsgroepen is universeel en onoverkomelijk. De geschiedenis van Europa is er een van toenemende integratie, met alle verzet van dien. Landen als Italië en Duitsland waren nog geen 150 jaar geleden een verzameling van vorstendommen met grote verschillen in cultuur en mentaliteit. Lang niet iedereen in Duitsland of Italië wenste een eenheidsstaat. Terugkijkend lijkt de eenwording van die staten onvermijdelijk te zijn geweest. Loopt het Europese project niet gewoon langs dezelfde route?
Stem op de Beste webpoliticus van de Europese verkiezingen
Bezoekers van de website BesteWebpoliticus.nl hebben kandidaat-Europarlementariërs genomineerd voor de verkiezing van Beste Europese Webpoliticus. De nominaties zijn bekend. Tot 29 mei kunnen bezoekers hun stem uitbrengen en bepalen welke politicus zich het best op het wereldwijde web manifesteert. Ook kan gestemd worden voor de Slechtste webpoliticus. In deze categorie is Geert Wilders -lijstduwer (!)van de PVV – de gedoodverfde favoriet. Voorlopig lijkt de strijd om Beste webpoliticus te gaan tussen Natasja Oerlemans (Partij voor de Dieren), Ivo Thijssen (D66), Judith Sargentini (GroenLinks) en Eline van den Broek (Libertas)
Het Europese project
Een eurosceptisch spook waart door Europa. Ook in Nederland heerst veel wantrouwen tegen Brussel. Waarom zou de Europese overheid meer of minder te vertrouwen zijn dan de nationale overheid? Ondergetekende ziet het probleem in ieder geval niet.
Vóór het Nederlandse belang
De eurocraten vullen hun eigen zakken met ‘onze’ belastingcentjes, Nederland is het braafste jongetje van de klas en Oost-Europeanen wrijven zich gniffelend in de handen over die al ‘gratis’ euro’s uit de West-Europese landen. De eurosceptische boodschap lijkt ook in 2009 veel beter te verkopen dat een pro-Europese. De PVV eist ‘herstelbetalingen’ en de SP wil veel minder Brussel. In een krampachtige poging de verloren aanhang terug te winnen wil de VVD opkomen voor de Nederlandse belangen.
Europese gedachte correleert met houding van het WItte Huis
In een lezing over nationalisme sprak historicus en prof. dr. Joep Leersen in 2008 over een verband tussen de bemanning van het Witte Huis en het geloof in het Europese project. Als er ‘een gek’ president van Amerika is, voelen de Europese landen veel meer de behoefte de Europese integratie te versnellen. ‘Gek’ betekent in dit geval overigens unilateraal. In de tijdperken Reagan, Bush sr. en Bush jr., was er veel animo voor het Europese project, terwijl in de multilaterale Clintonjaren de Europese landen elkaar veel minder opzochten. De huidige president van de V.S. is afkerig van Amerikaans unilateralisme en heeft internationaal overleg hoog in het vaandel staan. De impopulariteit van Europa zou volgens Leersens’s aanname dus verband moeten houden met de populariteit van Obama.
Het Europese project verdient beter
In Nederland was het gebrek aan vertrouwen in ieder geval al zichtbaar bij de afwijzing van de Europese grondwet in 2005. Ooit waren ze eurofielen, maar nu zijn Nederlanders nog slechts euro-ignoranten, schrijft deze blogger. Dit lijkt overdreven, maar de teneur van de publieke opinie is negatief. Aanhangers van de Europese gedachte genoeg, maar die boodschap ligt niet lekker. Een verklaring is nog niet voor handen. Eén ding is zeker. Europa is een project – misschien wel het grootste uit de geschiedenis – gericht op verdere politieke integratie. De route van ieder project is per definitie onvoorspelbaar. Soms stagneert het en laten de resultaten langer op zich wachten. Is dat reden om de stekker eruit te trekken. Nee, natuurlijk niet!!
Interessant debat
vrijdag 7 november 2008 organiseert het Internationaal Secretariaat van de PvdA
in samenwerking met de PvdA-eurodelegatie een debat over de regio Hoorn
van Afrika. Tijdens het debat worden Ethiopië, Somalië, Eritrea en
Djibouti onder de loep genomen.
Deenemers aan het debat zijn onder andere: journaliste en schrijfster van De Crisiskaravaan, Linda Polman, hoofd van de Europese Ontwikkelingssamenwerking van de Europese Commissie, Koos Richelle, en internationaal secretaris van de PvdA, Marije Laffeber.
Het debat wordt gemodereerd door Rik Delhaas, Afrika expert en journalist.
waar
Café Dudok
Den Haag
(foto: there is no Africa door T U R K A I R O)
Hu Jia wint Sacharovprijs 2008
De winnaar van de Sakharovprijs 2008 is bekend.
Deze keer is het de Chinese politieke activist Hu Jia
aan wie de eer te beurt valt. Hij krijgt de prijs voor zijn werk op het
gebied van o.a. HIV/AIDS en voor zijn de roep om een officieel
onderzoek naar het bloedbad in 1989 op het Plein van de Hemelse Vrede.
Wie trekt Europese lijst PvdA?
Wie zijn de kandidaat lijsttrekkers voor de Europese verkiezingen van de PvdA?
Hannah Belliot, Thijs Berman, Kris Douma en Jacques Monasch.
Binnenkort Europadag PvdA in Groningen
Op zaterdag 15 november 2008 vindt de volgende Europadag van de PvdA-eurodelegatie plaats. Die zal doorgaan in Groningen. Er zal een grote manifestatie plaatsvinden over de 'Europese bril' van de drie noordelijke provincies Groningen, Drenthe en Fryslân. Deelnemende leden van de PvdA zijn o.a. Wouter Bos, Frans Timmermans en Mariëtte Hamer.
Meer informatie vind je binnenkort op de website van Jan Marinus Wiersma.
(foto: "Meneer Bos , meneer Bos" door roel1943)
Loop mini-stage in Europees Parlement
Wil je een mini-stage lopen in het Europees Parlement?
Surf dan naar de website van Club 25.
Club 25 is een netwerkorganisatie die starters
op de arbeidsmarkt mogelijkheden biedt deel te nemen aan tal van
politieke en maatschappelijke activiteiten. Club 25 heeft als
voornaamste doelstelling om een zo’n breed mogelijke groep starters op
de arbeidsmarkt te betrekken bij de politiek en maatschappij.
Vorige week was er zo'n mini-stagiair te gast bij Esther de Lange. Zijn indruk kan je hier lezen.
(foto: Europaparlament Nr. 2 door dustpuppy)