Claudio Magris door Decafinata
Vanavond organiseerde het Centre for the Humanities van de Universiteit Utrecht een publieksdebat tussen staatssecretaris voor Europese Zaken Frans Timmermans en de Italiaanse van-alles-en-nog-wat-publicist Claudio Magris. Met zijn onvervalste Palermo-accent hield Magris een mooie redevoering over Europese culturele en politieke waarden. Onverbloemd vertelde hij een groot voorstander te zijn van één Europese staat, waarin hij voor een president kan kiezen, die mischien wel uit Litouwen of juist Oostenrijk komt en geen Italiaanse naam draagt.
Van Timmermans stelde ik mij een houterige technocraat met een bibberende muisarm en belegen kantoorgrappen voor. Hij toonde zich echter een gepassioneerd bewonderaar van wereldliteratuur en zijn ideeën over de de toekomst van Europa bleken scherp geformuleerd. Dus beste Frans: bij dezen excuses voor mijn vooroordelen.
Timmermans pleitte voor de terugkeer van het narratief in de Europese politiek. De vraag waarom we doen, wat we doen in de wereld om ons heen krijgt weinig aandacht in het door cynisme gespleten Europa. Wat we nodig hebben zijn politici die niet bang zijn voor zelfreflectie en ironie. Politici die de complexiteit van het moderne leven begrijpen en niet in het wilde weg schreeuwen enkel en alleen om hun achterban te paaien. Kortom er is behoefte aan denkers, die in staat zijn het belangrijke verhaal van Europa en haar kernwaarden met de kracht van literatuur te formuleren. De Europese leiders hebben behoefte aan inspiratie. Magris heeft met zijn roman Donau al bewezen een van de grote denkers over het moderne Europa te zijn. Nu is de tijd gekomen voor nieuwe visionairen zich naar het ‘front’ te begeven.
Lees ook:Polen krijgt Hollandse hulp bij voorzitterschap
Lees ook:PvdA weer dief van de staatskas
Lees ook:Beppe Grillo: Europese held
Lees ook:Les over EU door Brusselse ambtenaren
Lees ook:Binnenkort Europadag PvdA in Groningen
Da fragt man sich beim Überfliegen ja schon, ob man doof war. Danke für Ihre Berichte
Moet je daar een boek over schrijven? Het lijkt me dat de geschiedenis van Europa op zichzelf al zo uniek en niet vergelijkbaar met een ander deel van de wereld is, dat wanneer het er om gaat te reflecteren wat de kernwaarden en kracht van Europa zijn, men slechts hoeft te kijken naar wat en wie in Europa aan de wieg hebben gestaan van wat zich in Europa en daarbuiten heeft gemanifesteerd op elk denkbaar gebied. Of het nu gaat om goede of slechte zaken, de oorsprong is vaak te vinden Europa……op militair, politiek, staatkundig, religieus, bestuurlijk, cultureel, agrarisch, kunstzinnig, bouwkundig, enz…..terrein, de eerste beginselen van dergelijke zaken lagen en liggen vaak in Europa, zelfs als de verdere ontwikkeling en perfectionering van deze beginselen buiten Europa plaatsvond. Deze kracht van oorsprong en originaliteit moet toch opnieuw en blijvend een bron van inspiratie kunnen zijn voor hen die nu en morgen leven, Europa is en was de bakermat van de grootste vindingen……..