Het gaat om 1.3 miljard euro. Dat is het budget voor 
het Europese wijnbeleid.
Wie dit terrein een beetje kent, zou denken dat de beleidsmakers
vergaderen onder het genot van een glaasje, of twee, of drie. Er is
genoeg in ieder geval. Voorheen werd de helft van het budget besteed
aan het opkopen van wijn die niet werd gedronken. Dat werd het ‘meer van wijn’
genoemd. Weinig ondernemende boeren zagen hun noodlijdende wijngaarden
jarenlang ondersteund door Europa. In het altijd treurige Italië en
Frankrijk zagen ze geen andere manier om winst te maken. Daar dronken
ze een derde van de eigen productie. De wijnen uit de ‘nieuwe wereld’
vonden hun plaats op de markt ondanks de barrière van EU-subsidie. Nu moet het ‘oude Europa’ weer meedoen met de realiteit van een wereldmarkt.
Lees ook:De Euro bespaarde u 1.345 euro
Lees ook:Hervormingsgeboden voor de Eurozone
Lees ook:Trichet: Rente voor Eurozone blijft in stand
Lees ook:‘Liefst Blair of Merkel als EU-president’
Lees ook:Roma in Rome
Sommige zonnige ontwikkelingslanden zoals Zuid-Afrika kunnen goedkoper wijn produceren dan landen in Europa. Het ozu helpen als we die landen een fatsoenlijke prijs voor hun wijn betalen. Zo kunnen ze zichzelf uit hun armoede halen. Fair trade is een stap in de goede richting. De boeren in ontwikkelingslanden leveren een kwalitatief goed product en in ruil daarvoor krijgen ze een loon dat genoeg is om ook de school van hun kinderen en de dokter te betalen.
Veel supermarkten en de wereldwinkels verkopen wijnen met een fair trade keurmerk.
Weet u zeker dat het ook werkelijk eerlijke handel betreft? Ik zag laatst een documentaire waardoor ik ben gaan twijfelen aan het ‘fair trade’ gebeuren. Ik betaal graag iets meer voor eerlijk produkt, maar het kan ook een mooie manier zijn consumptie te genereren bij een meer wereldbewust segment van de wijnkopers.